poniedziałek, 9 września 2013

Prolog

Całe życie kroczymy jedną ścieżką
Ścieżką, którą uważamy za jedyną słuszną
Bo tak nam mówiono
Bo tak robi każdy.
Ludzie
Ludzie mówią nam, jak iść
Pokazują nam kierunek
A my, naiwnie ich słuchamy.
Ale jeśli wiemy, do jakiego celu chcemy dojść
Nie będą nam potrzebne żadne wskazówki
Tylko głos własnego serca.
I nie daj sobie wmówić, że to błędna ścieżka
Bo głos ludu, nie zawsze jest dobry.
Tylko ty wiesz, gdzie chcesz dotrzeć.
Pamiętaj o tym.
Zawsze.

2 komentarze:

  1. Ojeju. JAKIE TO PIĘKNE ;w;
    Już nie mogę się doczekać, co znajdę w rozdziale!

    OdpowiedzUsuń
  2. Piszesz cudnie, ale ja nie lubię blogów z opowiadaniami, więc nie będe go obserwować. Ale ty naprawdę pięknie piszesz: Tylko ty wiesz, gdzie chcesz dotrzeć.
    Pamiętaj o tym.
    Zawsze.
    To mi się podobało najbardziej. Takie zakończenie: Zawsze.
    Zapraszam do siebie: http://jaiswiatus.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń